Menopauza jest terminem, którym określamy okres przekwitania w życiu kobiety i używamy go często zamiennie z nazwą: ?klimakterium?. Tymczasem nie jest to do końca poprawne, ponieważ menopauza oznacza konkretnie ostatnią menstruację, natomiast klimakterium jest okresem, który zarówno poprzedza to wydarzenie, jak i trwa jeszcze pewien czas po ostatniej miesiączce. U każdej kobiety odbywa się to w indywidualny sposób i może przebiegać podobnie, jak to miało miejsce w poprzednich pokoleniach ? u mamy lub babci.
Czas klimakterium może zatem obejmować okres nawet do około 10 lat. Wtedy obserwuje się u pań różne symptomy, najczęściej dokuczliwe, o większym lub mniejszym nasileniu, które nieuchronnie się pojawiają w pewnym wieku.
Kiedy można się spodziewać klimakterium?
Klimakterium wkracza stopniowo w życie kobiety niekiedy już nawet od wieku około 45 lat. Jak wynika jednak ze statystyk, z reguły pojawia się w okolicach tzw. ?pięćdziesiątki?. Kobiety myślą o tym czasie z niepokojem, nerwowo nasłuchując ze strony swojego ciała sygnałów, które zwiastowałyby koniec okresu rozrodczego. Do tego bowiem sprowadza się menopauza. W okresie klimakterium kobieta traci swoje zdolności rozrodcze i nie jest w stanie zajść w ciążę. Wiąże się to z zaprzestaniem funkcji fizjologicznej jajników, które przestają wtedy wytwarzać jajeczka.
Perimenopauza
To okres, w którym pojawiają się pierwsze objawy, świadczące o zbliżającej się menopauzie. Wówczas u kobiety zaczynają się nieregularne miesiączki lub też ich przebieg odbiega od dotychczasowego. Menstruacja może być wyraźnie krótsza i bardziej skąpa lub wręcz przeciwnie ? wydłuża się nawet do dwóch tygodni, jest obfita, cykl menstruacyjny się skraca lub wydłuża.
Ze względu na zaburzenia hormonalne w tym czasie kobieta bywa rozdrażniona i pobudzona, często zmęczona. Miewa także dolegliwości na podłożu fizycznym, takie jak np. uderzenia gorąca, kłopoty ze snem, zwiększoną potliwość ciała, czy zmniejszone pożądanie seksualne. Powoli wkracza w czas menopauzalny.
Jakie są objawy klimakterium
Objawy przekwitania dotyczą każdej płaszczyzny, związanej ze zdrowiem i ogólnym samopoczuciem kobiety. Ze względu na zmieniającą się gospodarkę hormonalną symptomy pojawiają się zarówno na płaszczyźnie fizycznej, ale również emocjonalnej i intelektualnej. Nic dziwnego więc, że dla niektórych pań ten czas bywa trudny do zniesienia pod wieloma względami.
Do najczęściej występujących objawów menopauzalnych można zaliczyć takie jak:
- wolniejsza przemiana materii ? i wiążąca się z tym faktem możliwość przyrostu masy ciała, tudzież spore problemy z utratą zbędnych kilogramów
- zmiana reagowania na temperaturę otoczenia ? najczęściej wiąże się z nietolerancją gorąca, nawet u tych pań, które kiedyś uwielbiały wylegiwać się na słońcu
- uderzenia gorąca ? gwałtowne i niespodziewane, mogą towarzyszyć im zlewne poty, zaczerwienienie twarzy, uczucie duszności, kołatanie serca, niepokój
- zmiany nastroju ? labilność emocjonalna, nerwowość i drażliwość, płaczliwość
- kłopoty z pamięcią i koncentracją ? czasem połączone ze zmęczeniem, niechęcią do wysiłku fizycznego i/lub umysłowego, ogólnym brakiem energii i osłabieniem
- bóle głowy
- dolegliwości ze strony przewodu pokarmowego - najczęściej są to wzdęcia i/lub zaparcia
- obniżenie popędu płciowego - w tym niechęć do współżycia, suchość pochwy
- zwiększona częstotliwość oddawania moczu
- suchość skóry, wypadanie włosów, łamliwość paznokci
- kłopoty ze snem - najczęściej pojawiają się problemy z zasypianiem lub budzenie się w nocy i niemożność ponownego zaśnięcia
Jak sobie poradzić z menopauzą?
Klimakterium jest naturalną fazą życia kobiety i należy je traktować jako kolejny, fizjologiczny etap, w który nieuchronnie wkroczyć musi każda z nich. Nie powinno się do niego podchodzić jako do końca młodości lub schyłku kobiecości, ponieważ wcale tego nie oznacza. Kobieta przed i po menopauzie nadal może być w pełni aktywna, realizować swoje pasje i ambicje, nie rezygnować z życia zawodowego, a co więcej - jej ciało wreszcie odpoczywa od comiesięcznej utraty krwi, co często przecież wiązało się z pewnym osłabieniem i ograniczeniami.
Pełna akceptacja nadchodzącego klimakterium pomoże kobiecie zmierzyć się z tym trudnym czasem i złagodzi jego przebieg zarówno dla niej samej, jak i dla osób z jej otoczenia. Wiadomo, że nie można uniknąć naturalnej kolei rzeczy. Warto więc podejść do tego spokojnie i rozważnie, a swoim dolegliwościom zaradzić w naturalny sposób.
Aby przejść przez okres klimakterium w miarę łagodnie, należy przede wszystkim uszanować potrzeby organizmu w tym czasie. Kobieta powinna zatem:
- więcej odpoczywać i relaksować się - dobrze jest w tym czasie ograniczyć ilość pracy, skupić się na prawidłowym odżywianiu się i dbaniu o szeroko pojęte zdrowie i odporność.
- dbać o umiarkowaną aktywność fizyczną - wskazane jest, aby wysiłek był systematyczny i regularny, ale jednocześnie nie przeciążający organizmu. Ćwiczenia fizyczne i oddechowe mają tu na celu przede wszystkim poprawę krążenia i dotlenienia wszystkich tkanek oraz utrzymanie dobrej kondycji i samopoczucia psychicznego. Ćwiczenia powinny w sposób łagodny i spokojny wpisywać się w potrzeby zwalniającego swoje tempo organizmu.
- zakończyć pewne role w życiu - i jednocześnie skupić się na innych, a zmiany potraktować z radością i spokojem. Protesty nic nie pomogą, natomiast akceptacja istniejącego stanu rzeczy z pewnością bardzo pomoże uporać się z przemijaniem i wejściem w kolejny etap życia.
- wsłuchać się w swoje ciało - i dostosować się do jego tempa. Dobrze jest znaleźć czas na to, na co nie było go do tej pory, odkryć nowe zainteresowania, korzystać z tego, co życie przynosi na co dzień, bez poczucia uciekających szans i upływającego zbyt szybko czasu.
Biorąc pod uwagę dolegliwości okresu klimakterium, warto jest skorzystać z pomocy, jaką niesie ze sobą medycyna naturalna. Łagodnie działające, naturalne produkty lecznicze pomogą uporać się z dokuczliwymi objawami menopauzalnymi, a jednocześnie nie przyniosą szkody, gdyż działają w zgodzie z organizmem, a nie wbrew jego fizjologicznym procesom. Powszechnie stosowane i skuteczne przy menopauzie leki, to:
Jakie naturalne leki pochodzenia roślinnego można stosować na menopauzę?
Tego typu preparaty pomagają w łagodny sposób zachować równowagę hormonalną organizmu oraz zapobiegają lub łagodzą natężenie uciążliwych symptomów klimakteryjnych. Do najczęściej stosowanych specyfików należą:
- preparaty, których źródło stanowi soja - zawiera ona liczne związki zwane fitoestrogenami, które swoją budową i działaniem bardzo przypominają kobiece hormony płciowe (estrogeny), zatem mogą w pewien sposób suplementować ich niedobory lub braki w kobiecym organizmie. Pomagają złagodzić uderzenia gorąca, likwidują nadmierną potliwość, zapobiegają skutkom coraz niższego poziomu hormonów, spowalniają rozwój osteoporozy, hamują utratę tkanki kostnej i wspomagają syntezę witaminy D, poprawiają nastrój i samopoczucie, mają działanie przeciwutleniające i przeciwzapalne. Obniżają także poziom cholesterolu i trójglicerydów, co istotnie zmniejsza ryzyko chorób układu krążenia.
- preparaty z niepokalanka (Agnus castus) - łagodzą syndromy napięcia przedmiesiączkowego i ułatwiają regulację miesiączek. Zmniejszają objawy menopauzy poprzez przywrócenie równowagi hormonalnej.
- preparaty z pluskwicy groniastej (Actaea racemosa) - zawierają one fitoestrogeny i skutecznie łagodzą dolegliwości menopauzalne, takie jak uderzenia gorąca, nagłe poty, bezsenność, rozdrażnienie i niepokój.
W diecie kobiety w okresie przekwitania powinien znaleźć się również olej z wiesiołka (najlepiej w kapsułkach), olej lniany, wyciągi z owocu granatu oraz z czerwonej koniczyny.
Godnymi polecenia lekami naturalnymi, które znalazły szerokie zastosowanie w zwalczaniu objawów menopauzy są:
Jakie leki homeopatyczne są skuteczne przy menopauzie?
Przychodzą one z pomocą w zmaganiach z klimakterium, ponieważ działają wielopłaszczyznowo ? nie tylko zapobiegają bądź łagodzą objawy fizyczne, ale też pomagają uporać się z różnymi symptomami na tle emocjonalnym i psychicznym, nasilającymi się w tym okresie życia kobiety. Ważne jest, że mogą one być stosowane razem z innymi lekami, ponieważ nie wchodzą z nimi w żadne interakcje i nie powodują działań niepożądanych.
Leki te są dobierane do indywidualnych objawów, dominujących u danej pacjentki. Dlatego ich wybór najlepiej pozostawić w rękach doświadczonego homeopaty. Niektóre z leków homeopatycznych są na tyle często zalecane i skuteczne w menopauzie, że warto zaznajomić się z ich wskazaniami. Do najważniejszych leków należą tu:
Lachesis mutus - w obrazie tego leku dominują typowe dla okresu menopauzy objawy. Przede wszystkim są to: uderzenia gorąca, zlewne poty, irytacja, rozdrażnienie i duża nadwrażliwość na ciepło zewnętrzne. Panie potrzebujące Lachesis mają tendencję do nadwagi, często cierpią na nadciśnienie, łatwo się denerwują i nie znoszą sprzeciwu. Zdecydowanie gorzej czują się w cieple, w związku z tym nie lubią gorących dni, upałów, unikają ekspozycji na słońce, gorących kąpieli i zbyt ciepłej odzieży. Szczególnie nie tolerują golfów, apaszek ani szalików, gdyż nie znoszą ucisku wokół szyi. Wolą chłodniejsze dni, ponieważ jest im ciągle gorąco. Nie lubią też krępującej i dopasowanej odzieży, noszą luźne ubrania.
Pod względem sposobu bycia są to osoby o raczej dominującym charakterze. Są głośne, gadatliwe, apodyktyczne i energiczne; lubią narzucać swoją wolę i stanowić centrum uwagi. Lubią towarzystwo, są wesołe, żartobliwe, ekstrawertyczne i aktywne. Jednocześnie bywają podejrzliwe, nieufne i zazdrosne. Wszystkie te cechy mogą się nasilić w wyniku zaburzeń hormonalnych spowodowanych menopauzą. W okresie przekwitania pojawiają się u nich także takie objawy, jak: uderzenia gorąca, kołatanie serca z uczuciem lęku i zaciskania w klatce piersiowej, skłonność do omdleń, nadciśnienie tętnicze oraz bole głowy o podłożu przekrwiennym.
Typowe dla tych pań są także intensywne objawy związane z napięciem przedmiesiączkowym, które ustępują natychmiast jak tylko pojawia się wyciek menstruacyjny. Zatem jak zabraknie miesiączki, to fizyczne i emocjonalne napięcie nie znajduje ujścia i kobieta robi się nieznośna dla otoczenia i samej siebie. Lachesis mutus pomoże jej w takim stanie odzyskać równowagę i złagodzi wewnętrzne napięcie.
Sanguinaria canadensis - to lek, którego wskazania dotyczą przede wszystkim menopauzy. Typowymi objawami wskazującymi na konieczność jego zastosowania są: uderzenia gorąca, przekrwienne bóle głowy, zaczerwienienie policzków z uczuciem palenia oraz okresowe migreny. Bóle głowy nasilają się tu pod wpływem hałasu, światła i ruchu, występuje również szczególna nadwrażliwość na zapachy. Bóle głowy mogą występować okresowo (np. co 7 dni) i najczęściej są zlokalizowane po prawej stronie.
Belladonna - w przypadku menopauzy można po nią sięgnąć, jeśli u kobiety pojawią się nagłe i gwałtowne dolegliwości o charakterze przekrwiennym, jak np. bóle głowy z silnym zaczerwienieniem twarzy, którym mogą towarzyszyć zawroty głowy, nadciśnienie tętnicze, tachykardia, obfite poty, uczucie przekrwienia i gorąca twarzy, a także duża nadwrażliwość na wszelkie bodźce, czyli na światło, hałas, dotyk. Objawom towarzyszy pobudzenie, nerwowość, rozdrażnienie, typowe są również nagłe napady złości.
Sepia officinalis - jest kolejnym ważnym lekiem, zalecanym w okresie przekwitania. W przeciwieństwie do Lachesis, Sepia jest lekiem dla kobiet marznących, którym ciągle jest zimno, okrywają się szczelnie kocem nawet w ciepłe dni i najchętniej siadają z podkurczonymi nogami. Może mieć to związek z tendencją do wypadania macicy, wówczas ?podkulona? pozycja jest dla kobiety najbardziej komfortowa.
Panie potrzebujące tego leku często skarżą się także na wypadanie odbytu, mają problemy z żylakami, słabym krążeniem krwi, zaburzeniami wątrobowymi, zaparciami. Są smutne i łatwo wpadają w przygnębienie i posępny nastrój, a jednocześnie bywają nerwowe, szybko się irytują i niecierpliwią. Prezentują raczej pesymistyczne nastawienie do życia.
Czują się lepiej pod wpływem wszelkich czynników, stymulujących krążenie krwi, ponieważ ogólnie dokucza im zastój. Dlatego poprawę ich samopoczucia przynosi szybki spacer, energiczne ćwiczenia fizyczne lub taniec. Często jednak czują się zmęczone i brakuje im energii na codzienne aktywności. Menopauzę znoszą źle, ponieważ trudno jest im się pogodzić z upływem czasu i nadchodzącą starością.
Pamiętajmy, że dobrze dobrany lek homeopatyczny może przynieść sporą ulgę w dolegliwościach menopauzalnych i znacznie poprawić stan zdrowia oraz samopoczucie kobiety w tym czasie. Warto wiec skorzystać z leczenia homeopatycznego w tym często niekomfortowym etapie życia.
Więcej o dawkowaniu leków homeopatycznych w czasie menopauzy przeczytasz tu: kliknij
